یادت هست مادر؟

اسم قاشق را گذاشتی قطار، هواپیما ، كشتی؛ تا یك لقمه

بیشتر بخورم یادت هست؟

شدی خلبان ، ملوان ، لوكوموتیوران

میگفتی بخور تا بزرگ بشی

آقا شیره بشی. . . خانوم طلا بشی

و من عادت كردم كه هر چیزی را بدون اینكه

دوست داشته باشم ؛قورت بدهم حتی

بغض های نترکیده ام. . . . . . . . . .

ای که از کوچه معشوقه ما میگذری

بر حذر باش که سر میشکند دیوارش

آن سفر کرده که صد دل همره اوست

خدایا هرجا هست به سلامت دارش

صحبت عافیت گرچه خوش افتاد ای دل

جانب عشق عزیز است فرو نگذارش

دل حافظ که به دیدار تو خو گر شده بود

ناز پرورد وصال است مجو آزارش

من اناری را میکنم دانه...

به دل میگویم!

خوب بود این مردم...

دانه های دلشان پیدا بود...

بعضی ها ویژه بخونن!!!