من اناری را میکنم دانه...

به دل میگویم!

خوب بود این مردم...

دانه های دلشان پیدا بود...

خوانده ای شعرم که گفتم : یاد دیروز بخیر

یاد آن چشمان سبزت ، عالم آرای شب افروز بخیر

یاد آن دستان گرمت ، عشق پر سوز بخیر

...

حال می خواهی تو هم زین چشمه آبی در سبو کن

رهنمون گر نیز خواهی ، با من اندر راه رو کن

با وفا شو ، پاک شو ، با اشک دامان شستشو کن

...

از هوس بگذر که جز غم حاصلی بهتر ندارد

این درخت سبز ، غیر از نا امیدی بَر ندارد !